อย่าไปเพ่งโทษคนอื่น ให้เพ่งดูตน
ละบาปอกุศล สัพพะ ปาปัสสะ อะกะระณัง เพียรละบาปทั้งหลายทั้งปวงในสันดาน
กุสะลัสสูปะสัมปะทา ตั้งใจทำความดีให้บริบูรณ์ ไม่ขาดตกบกพร่อง
อันนี้แหละพระพุทธเจ้าว่า ทำกุศลให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาท
สะจิตตะปะริโยทะปะนัง เป็นผู้มีสติสัมปชัญญะ ฝึกฝนใจของตน
สั่งสอนใจของตน อย่าไปเพ่งโทษคนอื่น ให้เพ่งดูตน
คนอื่นเขาดีก็ดีเขา เขาชั่วก็ชั่วเขา จิตใจของเราเป็นอย่างไร
มัวแต่เพ่งโทษคนอื่นอยู่ มัวดูคนอื่นอยู่ มันเป็นบาปเป็นกรรม
ชำระจิตใจของตนให้บริสุทธิ์ผุดผ่อง.
